Preguntas que me debo facer antes de ter unha mascota

Aínda que desexemos moito ter unha mascota, primeiro temos que preguntarnos certas cousas:

1. Que coidados necesita? Canto máis sinxelos sexan os coidados, mellor. Un animal que necesite uns coidados moi complexos, dará mais traballo. 
2. Teño tempo suficiente para coidalo? Se a resposta é negativa, non debería ter ese animal, por moito que o desexe. Por exemplo, se marcho da casa ás 9.00h da mañá e non chego ata as 20.00h da tarde, non debería ter un can, porque non tería tempo para pasealo e pasaría moito tempo solo. Seguro que se aburriría e faría calquer falcatruada na casa, ademáis das súas necesidades. Pero sempre hai alternativas; un gato non necesita que o saquemos á rúa. Son animais caseiros, e fan as necesidades nunha caixa de area.
3. Qué gastos vou ter? Teño que ter en conta se podo pagar os gastos de comida, vacunas... Hai animais máis caros de manter que outros, xa sexa pola cantidade de comida (un gato come menos que un cabalo) ou polo cara que sexa (unha serpe necesita ratos vivos para comer, por exemplo, e iso non é moi barato.)
4. Cantos anos vai vivir? Unha cobaia dura máis ou menos 4 anos, mentres que un papagaio casi 80. Teño que ter isto en conta, porque me podo aburrir del rápidamente.

Seguro que hai máis preguntas importantes que debemos plantexarnos, pero aos de 4º se nos ocurriron estas. Se se vos ocorre algunha outra, deixade o voso comentario.

Razas perigosas

Fila brasileño

Pitbull

Mastín napolitano

Hoxe vamos a falar sobre as catalogadas como razas perigosas. Esta é a listaxe dos principais, pero despois pode variar segundo a comunidade autónoma na que vivamos:

American Staffordshire Terrier

Staffordshire Bull Terrier

Perro de Presa Mallorquin

Bull terrier

Dogo argentino

Fila Brasileño
Presa Canario
Bullmastiff
American Pitbull Terrier
Rottweiller                               
Bull Terrier
Dogo de Burdeos
Tosa Inu
Dogo Argentino
Doberman
Mastín Napolitano
Cruces de las anteriores entre ellos o con otras razas obteniendo una tipología similar:

• Mas de 20 kg de peso
• Perímetro torácico entre 60 y 80 cm
• Cabeza voluminosa y cuello corto
• Fuerte musculatura
• Mandíbula grande y boca profunda
• Resistencia y carácter marcado

2.- Animales agresivos que hayan mordido a personas o animales y cuya agresión ha sido notificada o pueda ser demostrada.
3.- Perros adiestrados para el ataque.
Todos los perros incluidos en los grupos 2 y 3 que no pertenezcan a las razas del grupo 1, perderán la condición de agresivos durante un periodo de adiestramiento, acreditado posteriormente por un veterinario de sociabilidad.

Como vedes, non solo os cans de presa son catalogados como raza potencialmente perigosa, senon todos aqueles que atacaran a outras persoas ou animais. É dicir, un caniche, yorkshire... poderían figurar como perigosos. Hai que puntualizar que a raza non fai que un can sexa agresivo. Coñezo Pitbulls moi mansiños, e caniches que son o terror da aldea. Chámanse de presa porque teóricamente teñen un instinto cazador maior que outras razas, e a súa mandíbula é moito máis potente, e a mordedura, moito mais dañina. Por iso é responsabilidade dos donos educalos adecuadamente.

Hoxe en día a lei esixe que ademáis de chipeados e vacunados, estes cans teñan un seguro propio, paseen con bozal e nalgunhas comunidades, que asistan a un curso de entrenamento canino. Pero sobre todo, e como dí sempre a miña avoa, hai que ter sentidiño. 

Ide recopilando fotos dos vosos cans, que o próximo día as colgamos no blog. 

Día da Terra

O día 22 de abril celébrase en todo o mundo o Día da Terra. 
A Terra e o seu ecosistema son o noso fogar, e é necesario alcanzar un xusto equilibrio entre as necesidades económicas, sociales, ambientales das xeneracións presentes e futuras, a armonía coa natureza e a Terra.



Así que... que se che ocorre a tí que podemos facer? Podedes deixar as vosas suxerencias sobre actividades que poidamos levar a cabo nós para conservar o noso planeta. 

O voso tema favorito: os cans

Xa sabemos o traballo e responsabilidade que supón coidar dun animal pequeno, como Pelusa, pero imos falar hoxe da responsabilidade que supón coidar dun animal un pouquiño mais grande, como un can. 

   

Seguro que xa sabemos o básico, que é darlle de comer todos os días e que teñan sempre auga fresca ao seu alcance. Pero ademáis, hai que vacunalos, desparasitalos, castralos e educalos. Puff! Cantas cousas. Non te estarás pasando, profe? 

Veredes; os animais que estén en contacto con humanos, se non están desparasitados e vacunados ademáis de que poden morrer, pódennos transmitir enfermidades aos humanos. É por isto debemos ter a cartilla de vacunación ao día, e utilizar pipetas, collares... para evitar pulgas e garrapatas sobre todo na época de primavera-verán, que é cando máis abundan estes parásitos.

En canto á castración, este é un tema moi controvertido (isto quere dicir que hai moitas opinións ao respecto) porque hai quen di que é un crimen facerlle iso aos animais. O certo é que se non podemos ter controladas as nosas mascotas en todo momento, deberiamos castralas, xa que desta forma evitaremos camadas indesexadas, abandonos e incluso eutanasias (buscáde no diccionario esta palabra). Ademáis, nos machos evitaremos un comportamento agresivo nas épocas de celo e certos tumores asociados aos órganos reproductores.

E o máis importante de todo: HAI QUE EDUCALOS. Non solo para que fagan as necesidades onde deben ou que non nos mordan as zapatillas (se algún de vós o conseguiu, que me diga como! jaja) senon a respetar aos membros da familia, que sexan pacíficos con outros animais e persoas, que paseen sen dar tiróns...

Porque da igual o grande que sexa o noso xardín. Hai que pasealos todos os días, ou un mínimo de 4 días á semana. Seguro que estariades tolos se vos pasásedes toda a vida no xardín da vosa casa sen poder saír, ou prendidos por unha corda. A que sí? Pois eles tamén. O paseo é unha manera de evitar que toleen e comecen a ter comportamentos agresivos coa a xente, incluso coa familia. Por suposto, se se trata dunha raza grande, non debedes pasealos vos solos. É recomendable que un adulto leve a correa, para evitar sustos se, por exemplo, ven un gato e dan un tirón, ou outro can se enfrenta co voso.

Podedes deixar comentarios sobre as vosas mascotas se queredes, e o próximo día, se traedes fotos (en pendrive) colgámolas no blog.

Federico García Lorca

Este é Federico García Lorca, un dos poetas máis importantes da literatura española. Pertencía á chamada "Generación del 27", un grupo de xente coas mesmas inquedanzas culturais, todos eles escritores. Morreu asasinado durante a Guerra Civil Española debido ás súas ideas políticas e ser homosexual.

Aquí vos deixo un poema dunha das súas obras máis coñecidas, Romancero Gitano.
Romance de la luna, luna
La luna vino a la fragua
con su polisón de nardos.
El niño la mira, mira.
El niño la está mirando.
En el aire conmovido
mueve la luna sus brazos
y enseña, lúbrica y pura,
sus senos de duro estaño.
Huye luna, luna, luna.
Si vinieran los gitanos,
harían con tu corazón
collares y anillos blancos.
Niño, déjame que baile.
Cuando vengan los gitanos,
te encontrarán sobre el yunque
con los ojillos cerrados.
Huye luna, luna, luna,
que ya siento sus caballos.
Niño, déjame, no pises
mi blancor almidonado.
El jinete se acercaba
tocando el tambor del llano.
Dentro de la fragua el niño,
tiene los ojos cerrados.
Por el olivar venían,
bronce y sueño, los gitanos.
Las cabezas levantadas
y los ojos entornados.
Cómo canta la zumaya,
¡ay, cómo canta en el árbol!
Por el cielo va la luna
con un niño de la mano.
Dentro de la fragua lloran,
dando gritos, los gitanos.
El aire la vela, vela.
El aire la está velando


Bonito, verdade?

As fragas do Eume

Seguro que estes días escoitáchedes a terrible noticia da que se fixeron eco todos os medios de comunicación: as fragas do Eume arderon durante días, e as tarefas de extinción víronse complicadas polo vento, que non amainaba. 
Pero que sabemos sobre este lugar?

Atópanse na provincia de A Coruña, nos arredores do río Eume, e é considerado un dos mellores parques atlánticos de todo o continente europeo. Nel podemos atopar moitas especies animais e vexetais en perigo de extinción, e incluso algúns felgos que xa poboaban a terra hai milleiros de anos (sí, sí, na época dos dinosaurios).


De novo choramos os galegos a perda dos nosos montes, que algúns desalmados están a queimar sen pararse a pensar no irreparable mal que están a facer. Pero non desacouguedes, que non todo está perdido. Hai moita xente loitando para que isto non volva a suceder, e que está a traballar duro nas labores de repoboación das nosas paisaxes. Dende aquí queremos agradecerlles o seu esforzo e dedicación, que moitas veces por desgracia, pagan coa vida.